Pokój i spokój - jakie zalety ma dzielenie pokoju z rodzeństwem

Nie każdy może sobie pozwolić na zapewnienie osobnych pokoi dla wszystkich dzieci. Nie zawsze musi to być problemem, chociaż łatwo wskazać pewne wady. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby zamienić je w zalety. Trzeba je tylko dostrzec. Taka sytuacja może mieć ogromny wpływ na prawidłowy rozwój dzieci, zbieranie przez nie doświadczeń i wykształcanie kompetencji XXI wieku. Posiadanie wspólnego pokoju z bratem lub siostrą to szereg zalet.

Jak przekuć wady dzielenia pokoju przez rodzeństwo w zalety?

Chociaż żyjemy w czasach, kiedy zdecydowana większość dzieci może mieć swój pokój, inaczej niż jeszcze te 30-50 lat temu, to i tak nie każdy może taki komfort latoroślą zapewnić. Nie należy się za to obwiniać. Nie jest to niezbędne, posiadanie bowiem wspólnego pokoju to bardzo korzystna sytuacja. Dzięki temu rodzeństwo może posiąść umiejętności niezbędne w dalszym życiu – rodzinnym, społecznym, zawodowym. Chodzi przede wszystkim o kompetencje miękkie.

Zalety dzielenia pokoju z rodzeństwem

Zacieśnianie więzi – to jedna z pierwszych zalet, jaka przychodzi na myśl, kiedy analizuje się dzielenie pokoju przez rodzeństwo. Coraz częściej rodzice celowo przygotowują wspólny pokój dzieciom (mimo warunków lokalowych) – właśnie po to, aby budować między nimi więź. 

Akceptacja dla inności – to kolejna ważna umiejętność, którą najłatwiej wypracować, stykając się z problemem, czyli dzieląc pokój z inną osobą. Nawet rodzeństwo różni się między sobą – lubią inne rzeczy, interesują się czym innym i mają różne osobowości. Dla jednej osoby coś może być dziełem sztuki, dla drugiej kiczem. Mieszkając w jednym pokoju, dzieci siłą rzeczy muszą oprócz wypracowywania zasad dzielenia przestrzeni nauczyć się akceptować inność i dostrzegać zalety kogoś nawet zupełnie odmiennego. 

Współpraca i sztuka kompromisu – bezpośrednio wiąże się z wcześniejszymi zaletami. Rodzeństwo dzielące pokój, zwykle niezbyt duży, nabiera tych cennych umiejętności, które bardzo przydadzą im się w dorosłym życiu. Współpracując i szukając kompromisów, opanowują trudną sztukę negocjacji. Każdy konflikt potrzebuje rozwiązań odpowiadających obu stronom. Mogą one być odpowiedzią na pojedyncze potrzeby (zagospodarowanie jakiejś przestrzeni zgodnie z własnym gustem, chęć pobycia samemu itp.), jak i stanowić spisane zasady korzystania z wspólnej przestrzeni (dyżury porządkowe, zasady puszczania głośniej muzyki, zapraszania znajomych, gaszenia światła na noc itp.). Dzieląc z kimś niewielką przestrzeń, trudno uniknąć konfliktów, bo każda ze stron ma prawo do swoich potrzeb i swojego zdania. Sztuką jest wyszukanie rozwiązań, żeby nikogo nie urazić. 

Cierpliwość – dogadywanie się, akceptowanie siebie nawzajem i wspólne mieszkanie wymagają wiele cierpliwości. Dzieci dzielące pokój z rodzeństwem często muszą też cierpliwie poczekać, aby móc skorzystać ze wspólnych sprzętów, gier, zabawek, książek. Tę niedogodność z czasem wiele osób docenia. Dzięki cierpliwości łatwiej doczekać się rezultatów swoich działań i odnajdywać się w grupie. To pewny sposób na walkę z natychmiastową gratyfikacją, którą podaje młodzieży świat (szybka nagroda za mały trud). 

Współodpowiedzialność – jeżeli wspólny pokój, to są też wspólne obowiązki z nim związane, czyli przestrzeń, którą trzeba posprzątać, udekorować lub na bieżąco wykorzystywać. Obu stronom żyje się w niej komfortowo, pod warunkiem że każdy czuje się za to miejsce równie odpowiedzialny. Współdzielące pokój dzieci zwykle szybko zaczynają to rozumieć. O ileż łatwiej budować im potem relacje w dorosłym życiu! 

Poszanowanie prywatności i własności – nie istnieje zasada nakazująca dzielić się wszystkim z drugim człowiekiem, nawet z bratem czy siostrą. Prywatność to naturalna potrzeba bez względu na wiek. Dzieci mające wspólny pokój muszą nauczyć się również tego, żeby nie ruszać prywatnych rzeczy rodzeństwa (ubrań, kosmetyków, książek, zabawek itd.). A jeśli warunki na to pozwalają, nie naruszać także prywatnej strefy współlokatora. Może to być wydzielony „kącik”, jak i zamykana na klucz szafka czy szuflada. Chodzi o to, żeby każdy czuł, że ma prawo do osobnego życia – a druga strona to szanuje. Jest to ważna zasada dobrego wychowania.

 

Wspólny pokój dzieci z perspektywy rodziców

Wspólny pokój dla dzieci to także wygoda dla rodziców. Jest to opcja popularna nie tylko ze względu na rozwój pociech, ale i funkcjonalność oraz organizację w domu. Jeden pokój to po prostu jedna przestrzeń do sprzątania, szczególnie gdy dzieci są małe.

Oczywiście bardzo często dzieciom trzeba pomóc w zdobyciu powyższych umiejętności. Rola rodziców polega na pokierowaniu dorastających pociech na właściwe tory, podpowiedzeniu rozwiązań, czy nawet wcześniej zadbać o spisanie zasad wspólnego mieszkania.