Dysleksja rozwojowa u 6/7-latka

Specyficzne trudności w uczeniu się (związane z czytaniem), czyli dysleksja, u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym są coraz częściej diagnozowane. Objawy sugerujące wystąpienie dysleksji można zaobserwować już w młodszym wieku, nawet przedszkolnym czy wczesnoszkolnym. Jak dotąd nie podano konkretnej przyczyny dysleksji, a najbardziej rozpowszechnia się koncepcja, że związana jest ona z mikrouszkodzeniami centralnego układu nerwowego.

 

Trudności w uczeniu się uczniów z dysleksją rozwojową przybierają różny charakter w zależności od wieku, środowiska życia dziecka oraz od stopnia nasilenia deficytów rozwojowych. U uczniów do 9. roku życia nie można jeszcze postawić diagnozy dysleksji, można za to mówić o jej ryzyku. Warto tym samy znać i umieć rozpoznać symptomy wskazujące na przyszłe problemy.

Najczęstsze objawy dysleksji w wieku 6/7 lat:

• problemy z lateralizacją (oburęczność, mylenie prawej i lewej strony, nieustalona dominacja jednej strony ciała);

• zaburzenia pamięci i koncentracji;

• osłabiona koordynacja wzrokowo-ruchowa (problemy z budowaniem z klocków, z układaniem wież, niechętne układanie puzzli bądź rysowanie)

• niska sprawność manualna (problemy z wiązaniem sznurowadeł, trzymaniem sztućców, nożyczek, zapinaniem guzików, myciem rąk itp.);

• problemy z utrzymaniem równowagi oraz z jazdą na rowerze czy hulajnodze, a także z grą w piłkę, gumę bądź w klasy.

Na uwagę zasługują także:

• trudności z wymową oraz wadliwa wymowa (przekręcanie, przestawianie słów, notoryczne błędy gramatyczne);

• problemy z pamięcią, w tym z zapamiętywaniem wierszyków i piosenek;

• nieodróżnianie podobnych głosek;

• niewydzielanie i niełączenie sylab;

• niewyróżnianie elementów z całości;

• brak orientacji w czasie (pory roku, dni, godziny);

• trudności w rysowaniu i odtwarzaniu figur, układów lub wzorów;

• trudności z nauką czytania.

 

Dysleksji nie można całkowicie zapobiec, ale można znacznie złagodzić jej konsekwencje. Osiągnięcia szkolne dziecka z dysleksją rozwojową bywają powolne i niestety często nie są zgodne ze standardami szkoły. Tacy uczniowie nie potrafią bowiem czytać płynnie, przekręcają wyrazy, zamieniają podobnie brzmiące lub wyglądające litery. Dlatego też pisząc, często w jednym zdaniu robią kilka błędów ortograficznych. Należy przy tym pamiętać, że dysortografia to osobny deficyt rozwojowy i nie zawsze łączy się z dysleksją.

http://www.poradnikzdrowie.pl/psychologia/wychowanie/dysleksja-problemy-z-czytaniem-i-pisaniem_34160.html

Uczeń zagrożony dysleksją lub z rozpoznanym typem trudności w nauce potrzebuje fachowej pomocy ze strony nauczyciela, rodzica, psychologa i pedagoga. Jeśli jej nie otrzyma w porę, może czuć się zagubiony, przez co znacznie spada u niego poziom poczucia własnej wartości i wiary we własne siły. Dzięki szybkiemu diagnozowaniu i wczesnej interwencji w klasach przedszkolnych można prowadzić pracę profilaktyczną i zajęcia wspomagające rozwój dzieci z grupy ryzyka. Specyficzne trudności w uczeniu się zawsze bowiem wymagają większego nakładu pracy. Z drugiej jednak strony gwarantują też łagodniejsze ocenianie oraz dostosowanie metod do potrzeb ucznia.