Jesień to bardzo wdzięczna pora roku, również jako motyw ćwiczeń logopedycznych. Oto kilka przykładów na zajęcia zarówno grupowe, jak i indywidualne. Można bowiem wyciągnąć kilka pojedynczych zabaw lub rozłożyć na pracę na kilka spotkań z jednym pacjentem. Tematyka ćwiczeń skupia się wokół lasu jesienią.Wiek: 3-7 lat
Wycieczka do lasu – opowiadanie logopedyczne
(na podstawie M. Malkiewicz, Jarmark logopedyczny. Wybór zabaw wspomagających mowę przedszkolaków)
Dzieci wybierają się do lasu z babcią i dziadkiem. Jest słoneczny, ale chłodny jesienny dzień. Najpierw wszyscy jadą autem (brum, brum, brum). Gdy z parkingu wchodzą do lasu, liście szeleszczą im pod nogami (szur, szur, szur), a wiatr szumi na przywitanie wśród drzew (szszsz...). Dzieci znajdują polanę, na której mogą zrobić jesienny piknik. Babcia i dziadek szykują koce i prowiant, a dzieci biegają i śmieją się wesoło (ha, ha, ha; hi, hi, hi; he, he, he). Najpierw bawią się w berka. Jedno z nich goni, a drugie ucieka. Potem bawią się w echo (jedna osoba wypowiada słowo, a reszta je powtarza). Śpiewają również swoją ulubioną piosenkę o lesie i jesieni (la, la, la; na, na, na). Następnie dzieci biegną na wyznaczone miejsce, gdzie czeka na nie herbata i łakocie (mniam, mniam, mniam). Niestety herbata jest bardzo gorąca, więc muszą ją lekko ostudzić (bardzo wolno wypuszczane ustami powietrze w złożone dłonie). Kiedy jest odpowiednia, piją ją przez słomkę (wciąganie powietrza jak przez słomkę; kto umie, może zrobić rurkę z języka). Po rozgrzaniu z przyjemnością sięgają po bułkę i zjadają ją (naśladowanie gryzienia i żucia). Otrzymują również kwaśną pomarańczę (zrobienie skwaszonej miny). Po skończonej zabawie i posiłku, wszyscy wracają do domu (brum, brum, brum). Tej nocy będą mieć kolorowe sny (chrapanie).
Leśne odgłosy zwierząt – ćwiczenia artykulacyjno-słuchowe
Ćwiczenie można przeprowadzić na kilka sposobów. Dziecko powtarza naśladowane przez logopedę odgłosy i nazywa zwierzęta. Uczestnik ma za zadanie odgadnąć zwierzę po dźwięku wydanym przez prowadzącego. Albo dziecko i logopeda na zmianę podają odgłosy zwierząt, a druga osoba musi je odgadnąć. Zaznaczamy, że poruszamy się wśród zwierząt leśnych, spotykanych jesienią.Do ćwiczenia można wykorzystać ilustracje zwierząt (pomogą pozostać w określonej przestrzeni).
Zwierzęta
- wilk – warczy (wrrr, wrrr), skomle (auł, auł, auł), wyje (auu, auu, auu)
- dzięcioł – stuka (ttttttt, ttttttt, ttttttt)
- sowa – huczy (uhu, uhu, uhu)
- wrona/gawron – kracze (kra, kra, kra)
- dzik – chrumka (chrum, chrum, chrum – najlepiej z użyciem podniebienia miękkiego)
- jeleń – ryczy na rykowisku (gardłowo: muuu, muuu, muuu)
- wiewiórka – fuka (szybkie: f, f, f, f, f – z wyraźnie pokazanymi zębami przy zwarciu)
- żmija – syczy (sss, sss, sss)
- zając – kica (kic, kic, kic)
Grzyby – jesienne ćwiczenie motoryki małej
W lesie grzyby sobie rosły.(dłoń zamknięta w pięść)
Wszystkie pięknie się podniosły.
(rozwieramy i prostujemy wszystkie palce)
Ujrzały zająca. Szybko się schowały.
Tylko nie ten mały.
(zamykamy palce oprócz najmniejszego)
Przyszedł zając, ugryzł go,
(łapiemy małego paluszka – grzybka)
Wszystkie grzyby mówią: „Sio!”
(machamy odganiając zajączka)
Leśne, jesienne łamańce językowe
- Czarny dzięcioł z chęcią pień ciął.
- Nie idę tym torem, bo tu lis ma norę.
- Idzie wąż wąską dróżką, nie porusza żadną nóżką.
- Lojalna Jola lubi lojalnego jelenia.
- Dżdżystym rankiem gżegżółki i piegże,
zamiast wziąć się za dżdżownice,
nażarły się na czczo miąższu rzeżuchy
i rzędem rzęziły nad rozżarzoną brytfanną.
A na koniec:
Chrząszcz z dżdżownicą szczęścia życzą.
Komentarze
Prześlij komentarz