Współczesny świat nie ułatwia zadania dorastającym, małym ludziom. Proponuje tyle rozpraszaczy i stymulatorów dokoła, że już dzieciom ciężko skupić myśli i zająć się dłużej wybraną czynnością. Oprócz świadomego ograniczania bodźców, na które mamy wpływ, oraz konkretnie wybranych ćwiczeń warto wiedzieć, co składa się na ogólną koncentrację dziecka — niezbędną w procesie zdobywania wiedzy, w pracy i ogólnie w dorosłym życiu.
Umiejętność czekania — wytrwałość jest niezwykle ważną cechą w życiu; ucząc czekania, uczymy też zrozumienia, że nie można mieć wszystkiego, że na niektóre rzeczy naprawdę trzeba poczekać, a osiągnięcie celu wiąże się z nakładem pracy.
Umiejętność słuchania — kolejna ważna umiejętność we współczesnym świecie; składają się na nią utrzymywanie kontaktu wzrokowego podczas rozmowy (można też wprowadzić taką rywalizację), a także trening uważnego wysłuchiwania, powtarzania sekwencji słów, zdań, rymowanek, wyliczanek itp.
Umiejętność opowiadania — jest o tyle ważna, że ćwiczona pozwala skupić się na konkretach; warto zachęcać dziecko do opowiadania o własnych przeżyciach, snach, kontaktach z rówieśnikami lub członkami rodziny, oglądanych bajkach, zasłyszanych historyjkach itp. Jeśli pojawiają się dygresje i maluch się gubi, delikatnie należy naprowadzić go na główny wątek.
Systematyczność — silnie związana z unormowanym trybem życia: stałe pory posiłków, snu, pracy i zabawy oraz jasno określone obowiązki, czytelnie wytyczone granice.
Umiejętność utrzymywania porządku — pielęgnowania porządku należy niestety nauczyć na własnym przykładzie i samemu dawać dobry przykład; każda rzecz powinna mieć swoje miejsce i znaczenie — zbędne przedmioty to niepotrzebny chaos, w którym niemożliwa staje się koncentracja.
Umiejętność radzenia sobie z niepowodzeniami — dzieciom naprawdę ciężko jest zrozumieć, że każdy może popełniać błędy — patrzą przecież na prawie nieomylnych rodziców! Pokazanie, że nie ma sytuacji bez wyjścia, że każdy może błądzić i nie radzić sobie, a nie myli się ten, kto nic nie robi — to ważny element kształtowania koncentracji, pozwalającej unikać w przyszłości większych wpadek.
Umiejętność dokonywania wyboru — alternatywne rozwiązania pozwalają znaleźć wyjście najlepsze dla danej osoby; nie warto być bezwzględnym autorytetem dla swojego dziecka w każdej dziedzinie życia, należy dać szansę do samostanowienia o sobie, aby maluch miał okazję przemyśleć swoje wybory.
Koncentrację u dziecka można ćwiczyć, ale w pierwszej kolejności należy mieć świadomość, że trzeba wyeliminować przyczyny pojawiających się zaburzeń.
Niepokojące objawy
Zaburzenia koncentracji u dzieci przejawiają się w różny sposób:
- dziecko nie może skupić się na jednym rodzaju aktywności (dotyczy głównie starszych przedszkolaków — od 4 r.ż., i uczniów);
- dziecko stale rozpoczyna coś nowego, jest w nieustannym ruchu;
- dziecko jest powolne, rozmarzone, nie kończy swojej pracy;
- dziecko zapomina, co właściwie ma do zrobienia.
Co składa się na koncentrację
Ulegając presji otaczających nas reklam, opinii i mitów, często kupujemy kolejne łatwo dostępne dobra mające służyć rodzinie i naszym pociechom. Efekt nie zawsze jest jednak zadowalający, a problemy mimo to się pogłębiają. Posiadamy mnóstwo rzeczy, którymi się po prostu szybko nudzimy. Dlatego warto przyjrzeć się wszystkiemu z boku, wziąć głębszy oddech i tak sobie samemu, jak i dziecku dać szansę podejmowania wysiłku pozytywnie wpływającego na koncentrację. Jakie umiejętności ćwiczyć?
Umiejętność czekania — wytrwałość jest niezwykle ważną cechą w życiu; ucząc czekania, uczymy też zrozumienia, że nie można mieć wszystkiego, że na niektóre rzeczy naprawdę trzeba poczekać, a osiągnięcie celu wiąże się z nakładem pracy.
Umiejętność słuchania — kolejna ważna umiejętność we współczesnym świecie; składają się na nią utrzymywanie kontaktu wzrokowego podczas rozmowy (można też wprowadzić taką rywalizację), a także trening uważnego wysłuchiwania, powtarzania sekwencji słów, zdań, rymowanek, wyliczanek itp.
Umiejętność opowiadania — jest o tyle ważna, że ćwiczona pozwala skupić się na konkretach; warto zachęcać dziecko do opowiadania o własnych przeżyciach, snach, kontaktach z rówieśnikami lub członkami rodziny, oglądanych bajkach, zasłyszanych historyjkach itp. Jeśli pojawiają się dygresje i maluch się gubi, delikatnie należy naprowadzić go na główny wątek.
Systematyczność — silnie związana z unormowanym trybem życia: stałe pory posiłków, snu, pracy i zabawy oraz jasno określone obowiązki, czytelnie wytyczone granice.
Umiejętność utrzymywania porządku — pielęgnowania porządku należy niestety nauczyć na własnym przykładzie i samemu dawać dobry przykład; każda rzecz powinna mieć swoje miejsce i znaczenie — zbędne przedmioty to niepotrzebny chaos, w którym niemożliwa staje się koncentracja.
Umiejętność radzenia sobie z niepowodzeniami — dzieciom naprawdę ciężko jest zrozumieć, że każdy może popełniać błędy — patrzą przecież na prawie nieomylnych rodziców! Pokazanie, że nie ma sytuacji bez wyjścia, że każdy może błądzić i nie radzić sobie, a nie myli się ten, kto nic nie robi — to ważny element kształtowania koncentracji, pozwalającej unikać w przyszłości większych wpadek.
Umiejętność dokonywania wyboru — alternatywne rozwiązania pozwalają znaleźć wyjście najlepsze dla danej osoby; nie warto być bezwzględnym autorytetem dla swojego dziecka w każdej dziedzinie życia, należy dać szansę do samostanowienia o sobie, aby maluch miał okazję przemyśleć swoje wybory.
Koncentrację u dziecka można ćwiczyć, ale w pierwszej kolejności należy mieć świadomość, że trzeba wyeliminować przyczyny pojawiających się zaburzeń.
Komentarze
Prześlij komentarz